تــــو را نمیدانم...

ولــــی من حرف اخـــــرم را با بغــــض خوردم

که میخواستـــم بگم ...

کـــور شــود

آنــکــﮧ چــشــم دیـدن

عـشــقـمـــان

را نـــداشت ...

ما غصـــه هایمـــان را

شمردیم و به خـــواب رفتیم ،

باید هم کـــــابوس می دیدیم ...

تمـــام روزه هـــای این دیــــوانـــه ،

با خوردن حســـرت ،

شکستـــــه میشود ...

من برای ســـال هایی مینویسم...

ســـال ها بعد،

که چشمانت عـــاشق میشوند...

در یک مهمـــانی

یک خیـــابان

یا حتی یک مغـــازه،

چرا بر حسب اتفـــاق هم

ما جـــایی به هم بر نمی خوریم؟!!

تـــــو نیمه ی گـــم شده ی من نیـستی...

تــــــــو

همه ی گمشده ی مـــنی...!!

لمس کن دلنوشــته هایی را کــه برایــت می نویسم ؛

تا بخــوانی و بفهمی چقدر جـــایت خــــالیست …

تا بدانــــی نبــــودنت آزارم می دهد …